تبريك

با هر مناسبت ،سيلي از Email و SMS رو سرت مي‌ريزه. به هر كدوشون كه نگاه مي‌كني توشون رنگي از احساس نيست.. تَهِ هر كدومشون ، برچسب ِ " وظيفه و از سَر واكردنه" . چرا؟ براي اينكه توي هيچ كدوم از اونا اسمي از تو نبردن. اگه Email هست كه مي‌بيني به يه لشگر آدم فرستاده شده و يا توي ارسالهاي حرفه‌اي‌تر، پشتِ CC و BCC قايم شدن و تو فقط يه "Dear Friend" اي. همين.
بخاطر همين دست و دلت به جواب دادن نميره. اصلاً هيچ چيز به اندازه يه تلفن خشك و خالي و لمس صداي اونطرف ، بهت مزه نميده. يه جور انتقال حسّه.
تبريكهاي الكترونيكي بي دردسرترو كم‌هزينه ترن ولي بي بو و خاصيت. توي اين 2 سال اخير تنها، دو تا E-Tabrik خوشحالم كردن . يكيش يه كليپ بود كه سامي پارسال فرستاد و يكيش هم ايميل امسال محمد س.خ عزيز كه هر دوشون كاملاً شخصي بودن و نه گروهي.
من با تلفن از خجالت همه درميام. اگه تاخيري بوده ، به بزرگي خودتون ببخشين.