۲۰ اسفند ۱۳۸۴

مرد مدرن فوتبال ایران

در جام جهانی 1990 وقتی که به اجبار، گزارشهای بی محتوا و خالی از حس بهروان و کوتی را گوش می دادی ، رنج ِشنیدن ِنظرات ِ کارشناس ِبرنامه هم بیشتر عذابت می داد.یکی از این کارشناسانی که به همراه گزارشگر و در دقایقی بین بازی ، به نظراتش اهمیت نمی دادیم و سخنان بی منطقش را با اکراه می شنیدیم، کسی نبود جز امیر حاج رضایی.

سالها گذشت و او برگشت. اما اینبار او کارشناس ِهمراه ِ بهروان نبود. امیر حاج رضایی ِفعلی، گامهای بلندی را طی کرده بود و اصولی را آموخته بود. او دیگر نه تنها درس فوتبال را در سطوح کلاسیک وحرفه ای می داند، بلکه سخنانش به ادبیات غنی هم مجهز شده است و همین رسایی ِ کلام وی ، دیدن برنامه نود را در زمان حضور او به عنوان کارشناس ، دلپذیرتر می کند. تلفیق ِ شیوایی بیان با تاکتیک و تکنیک فوتبال ، از پارامترهای موفقیت اوست.

به هر حال او هم با شناخت مخاطب خود ، خوب می داند که دور ماندن از زمان و بروز نبودن ، چه سرنوشتی را برایش رقم خواهد زد.

هیچ نظری موجود نیست: