۲۹ اسفند ۱۳۸۰

يأس فلسفي:
استاد مي گويد:
زماني كودك بوديد و يكي از نخستين چيزهايي كه در زندگي آموختيد،گريستن بود،
چون گريستن بخشي از زندگي است ،هرگز از ياد نبريد كه آزاديد ونشان دادنِ
احساساتتان شرم آور نيست.
فرياد بزنيد،با صداي بلند هق هق كنيد،هر چقدر كه مايليد ، سر وصدا كنيد.چون
كودكان اينگونه مي گريند و آنان سريعترين راهِ آرامش بخشيدن به قلبشان را
ميشناسند.
هرگز متوجه شده ايد كه كودكان چطور از گريستن دست مي كشند،چون چيزي
حواسشان را منحرف مي كند. چيزي آنها را به سوي ماجراي بعدي فرا مي خواند.
كودكان خيلي سريع از گريستن دست مي كشند.
و براي شما نبز اينگونه خواهد بود، تنها اگر همچون كودكان بگرييد.

هیچ نظری موجود نیست: