اولين فيلم بلند آقاي رفيعي ضمن داشتن ساختاري نسبتاً منسجم و گيرا و به تصوير كشيدن يك انتظار 22 ساله ، به طرز فجيعي تماشاگران داخل سينما را بعد از فيلم به رستورانها و خوردن غذا ترغيب مي‌كند.نمايش يكسره و بدون وقفه غذاهاي محلي گيلان و ترشي و مرباي محلي،در اغلب سكانسها، صداي همه را درآورد، مخصوصاً كه عصر جمعه هم باشه.
گلشيفته فراهاني هم خيلي قابل تحمل‌تر از شقايقشونه .
مريم سعادت هم مثل هميشه ، استاد در نقشهاي دوم.
رضا كيانيان هم چون خيلي دوستش دارم ، چه خوب بازي كنه و و چه بد، كاري ندارم.
و اما رويا نونهالي ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر