فرق گزارشگرهاي فوتبال

فرق گزارشگرهاي فوتبال
يك گزارشگر بد :
1-از ابتدا هر چي اطلاعات مربوط به جد واباء باشگاه و بازيكنان و مربي
تيم را به رخ بينندگان مي كشد.
2- به جاي گزارش كردن بازي ، آمار و ارقام ميدهد. باور كنيد دادن آمار تعداد
روبرو شدنهاي دو تيم با يكديگر و چند بار برد و باخت به هم الان ديگه خيلي
قابل توجه نيست. همه ديگه اينقدر روزنامه و تلويزيون و تله تكست و اينترنت
در دسترس دارن كه اين نوع ارائه آمار قديمي شده ، مخصوصا موقع صحنه هاي
حساس كه باعث ميشه اعصاب تماشاگر تحت تاثير قرار بگيره .
3-سعي ميكنه اسامي بازيكنان را با غلظت خيلي شديد ادا كنه كه در خيلي
مواقع به علت كمبود اطلاعات و سواد كافي گزارشگر خنده دار از آب در مياد.
4-با ديدن هر بازيكن يا مربي ، ياد خاطراتش ميافته (مثلا ، با هر بار ديدن
خداداد عزيزي بايد ياد گلش به استراليا بيافته يا با ديدن استيلي بگه كه اين همون
كسيه كه گل تاريخي ايران به آمريكا رو زده و ...)
5- چون خيلي حرفه اي بازيكنان رو نميشناسه ، اغلب اونا رو با شمارشون اسم ميبره.

اما يك گزارشگر خوب :
1-از ابتدا به معرفي بازيكنان و مربيان و داور تيم ميپردازه و اطلاعات جانبي مربوط به
اونا رو در جاي خودش و بموقع استفاده ميكنه.
2- اطلاعاتش منحصر به اينترنت نيست و مجلات خارجي فوتبال و برنامه هاي ماهواره اي
مربوط به آنرا دنبال ميكنه و اغلب مواقع اطلاعاتش تك و غير كليشه ايست.
3- تلفط اسامي بازيكنان و مربيان را با گويش مختص خود آن كشور ادا ميكند.
4- به علت حرفه اي بودن ، بدون نياز به خوندن اسم بازيكن از روي پيراهن يا شماره اش
و با آگاهي از موقعيت مكاني وپست بازيكن نام آنرا در گزارش استفاده ميكند.

نتيجه اخلاقي : عادل فردوسي پور يك گزارشگر حرفه اي فوتبال است و جواد خياباني ،
عليفر، كوتي وپيمان يوسفي خيلي بايد تلاش كنند تا اين فاصله رو پر كنن .

* شايان ذكر است كه تمام امور مربوط به فوتبال اين وبلاگ توسط رزي گفته ميشود.