۲۰ فروردین ۱۳۸۱

يأس فلسفي:
راهبان ذن هنگام مراقبه جلو صخره اي مي نشينند و مي گويند:
حالا صبر مي كنم تا اين صخره كمي رشد كند.
استاد مي گويد:همه چيز در پيرامون ما مدام در تغيير است . هر روز خورشيد بر
جهان تازه اي مي تابد. آنچه ما "معمول" مي ناميم ، سرشار از پيشنهادها و
فرصتهاي جديد است .اما ما نمي فهميم كه هر روز با روزهاي ديگر متفاوت است.
امروز،جايي ،گنجي منتظر شماست.شايد لبخندي گذرا باشد ،شايد يك پيروزي
عظيم... مهم نيست.زندگي از معجزات كوچك و بزرگ ساخته شده. هيچ چيز
كسل كننده نيست،چون همواره در تغيير است .كسالت در اين دنيا جايي ندارد.
تي.اس.اليوت شاعر نوشته:
بزرگ راههاي بسيار را بپيماي
به خانه ات بازگرد
و همه چيز را گويي براي نخستين بار بنگر.


روزانه:
با توجه به همه حرفهاي قشنگ بالا احساس ميكنم چقدر روحم درد ميكنه!

هیچ نظری موجود نیست: