Sina

بايزيد بسطامي
روشن تر ازخاموشي،
چراغي نديده ام.
و سخني ، به ازبي سخني
نشنيدم
ساكن سراي سكوت شدم
و صدره صابري درپوشيدم.
مرغي گشتم
چشم او از يگانگي
پر او از هميشگي
در هواي بي چگونگي مي پريدم
كاسه اي بياشاميدم كه هرگز تا ابد
ازتشنگي او
سيراب نشدم.