اين روزها ، شبهاي چهارشنبه ، شاهد پخش سريالي با نام زير تيغ هستيم. سريالي كه هنرمندانه توسط محمدرضا هنرمند كارگرداني شده است و از آن نوع مجموعه‌هايي است كه كمترين ايراد فني و هنري بر آن وارد است. خوش ساخت ، بي ريا و صميمي .
همان صميميتي كه در جورابهاي آبي ِ اوس جعفر(آتيلا پسياني) تا زلالي ِ اشك چشمهاي اوس محمود (پرويز پرستويي) تو را تا انتهاي سريال مي نشاند.
از شعار، كليشه، فلسفه ، مكتب ، سبك و ... هيچ خبري نيست . همه چيز عين زندگي است ،اصلاً خود زندگي است. جليقه قهوه‌اي محمود كه به سختي شكمش را مي‌پوشاند ، سمبل ِ زندگي يك انباردارِسادهِ قشرِ كارگري است كه در اوج پريشاني روحي ، همراهي دختركوچكش را درخريد مدادرنگي براي وفاي به عهد، در اولويت ميگذارد.
رامين راستاد (خسرو) ، جواني كه به نظر شرور مي‌رسد و سابقه دستيارِ كارگرداني نيز دارد ،خواهد توانست در اين سريال براي خود نقطه جهشي ايجاد نمايد ، همچنانكه رحيم ، شاگرد ِ محمود.
دراين سريال ، حتي نگهبان كارخانه هم در نقش خود ، حرفه‌اي مي‌نمايد كه يا در اين سريال همه هنرمندانه ايفاي نقش كرده‌اند يا هنرمند از آنها توانسته چنين بازي ِ دلنشيني بگيرد ، كه در هردو حال دست مريزاد.
قطعاً ، بزرگان تئاتر همچون سياوش تهمورث ، پرويز پرستويي، آتيلا پسياني و فاطمه معتمد‌آريا در كنار جواناني مثل كورش تهامي و الهام حميدي كه در خلق اين مجموعه 24 قسمتي ، سهيم هستند ، مي‌توانند نام اين سريال رادر كنار مجموعه‌هاي هزاردستان و خاك سرخ ثبت نمايند.
علاوه بر بازيگري ، از داشتن تيتراژ قوي و موسيقي غني آنهم نبايد ساده گذشت كه اين نه فقط بخاطر ارادتي خاضعانه است كه به حسين عليزاده دارم ، بلكه بخاطر نوآوري و عمق موسيقي است كه او بي ترديد در هر اثر خود بجاي ميگذارد.
